Paweł Hertz

Wszystko, co było kiedyś radością lub smutkiem moich myśli i uczuć, zawsze trwa na podorędziu, wystarczy tylko wyciągnąć rękę i odnaleźć oznaczoną stronicę. Ale kiedy chciałbym raz jeszcze wrócić do tego, co było kiedyś smutkiem lub radością moich oczu, do krajobrazu, do zarysu postaci, do twarzy zasnutych mgłą czasu lub śmierci, nie wiem, gdzie sięgać, skąd brać budulec dla coraz to zawodniejszej...